Stichting doe een rolstoelwens

Hallo iedereen.

Ik heb een bucketlist. Misschien zijn er wensen die echt onhaalbaar zijn om tot uitvoering te brengen. Maar ik blijf voor mijn dromen vechten. Ik roep bijvoorbeeld al jaren dat ik naar New York wil. Ik weet zeker dat het gaat lukken. Al zullen er heel veel haken en ogen aanzitten.

Ik houd me altijd voor om zoveel mogelijk dingen ”gewoon” te doen. Er gaat heel veel geregel aan vooraf. Helemaal nu ik nog in herstel proces zit van mijn kunstknie operatie. Ik kan nog niet heel lang zitten achter elkaar zonder veel pijn achteraf. Ik neem de ligtaxi, brancard, een ouderwetse tillift (dus niets elektrisch) maar voor lief. Ik lig vaak in een deuk om de situaties waarin ik beland, zo erg is het soms behelpen. Het levert ook wel eens voordelen op dat ik in een rolstoel zit. Ik ging dit weekend naar de fandag van Flikken Maastricht, mijn favoriete serie. Iets wat ik ook heel graag wilde. Ik ging erheen en er bleken hekken te zijn waardoor ik niets zag van het podium. Dus de beveiliger lief aangekeken… nee het mocht niet.. ik kon er niet langs. Toen maar ff met de politie praten, was het ineens geen probleem en was ik ineens zelfs backstage. Mijn wens werd zo vervuld. 🙂

Ik werk mijn lijst zo goed mogelijk af, in mijn hoofd en op papier. Ik moet verwachtingen vaak bijstellen. Toch doe ik zoveel mogelijk om mijn wensen vroeg of laat te vervullen. Al doet het soms pijn en kost het moeite. Het komt vanzelf.

Liefs, Roos