Sommige van jullie weten misschien dat ik op rolstoeldansen zit. Dansen geeft mij een ultiem gevoel van vrijheid en omdat ik zo van dansen hou is dit een blog over mijn danspassie.
Al vanaf kleins af aan keek ik gefascineerd naar meisjes met tutu’s en balletpakjes. Toen m’n zus op jazzballet ging was ik echt heel erg jaloers. Ik gunde het haar overigens wel hoor haha.
Mijn dans fascinatie groeide en groeide. Als mn moeder vroeg wat ik het liefste zou willen zei ik niet ‘kunnen lopen’, maar ‘kunnen dansen’ Op een gegeven moment begon ik zelfs te dromen dat ik in de musical Fame danste (op dat moment mijn lievelingsmusical) Op de zogenaamde sportdag koos ik echt altijd voor het onderdeel: rolstoeldansen! 😉 Ik wilde er eigenlijk meer mee maar wist niet hoe dit aan moest pakken.
Dus toen er op school rolstoeldanslessen werden aangeboden (na school) meldde ik me acuut aan. Na 2 lessen ging het echter mis. Iets te enthousiast en met veel energie reed ik tegen de gymbank. Ik brak mijn scheenbeen en huilend heb ik de les uitgedanst. Want niets of niemand kon mij tegenhouden de les eerst uit te dansen. Dansen moest en zou ik. Die avond in het ziekenhuis vroeg ik mamma voorzichtig of ik wel naar Fame kon. Want de 2e voorstelling Fame stond al weer gepland en al moest ik er in een bed heen ik zou gaan. Na de voortselling danste ik gewoon maar thuis.
Tot ik op mijn 16e weer de kans op rolstoeldans lessen kreeg. Helaas was het praktisch niet haalbaar omdat mijn danspartner afhaakte en ik geen nieuwe partner kon vinden. Maar bij elk feestje en bij elk festival en kamp bleef ik altijd tot in de late uren dansen.. Ik werd vaak met grote tegenzin van de dansvloer gehaald.:-)
Nu worden er dus rolstoeldans lessen op de Cande aangeboden en natuurlijk ben ik er om de week bij. Ook thuis doe ik het nog steeds graag. Toen ik eindelijk weer een beetje kon zitten na mijn ongeluk gebruikte ik mijn ‘zit-uurtjes’ altijd om te dansen. En ja, de enige keer dat ik geblowd heb en zo stoned was als een garnaal deed ik niets bijzonders. Behalve dansen. 😉
Als ik muziek hoor dans ik zo vrij als een vogel mijn eigen choreografieën. Steeds beweeg ik maar weer. Soms zelfs per ongeluk als ik denk stil te staan. Dan zit ik zo in mijn eigen wereld waarin ik na mijn dood hoop terecht te komen. Een hemel vol muziek en dans en vooral grenzeloos vrij.
he hoi omdat ik ergens lees dat je in leeuwarden naar een activiteiten centrum gaat hoop ik dat je danst bij drempeloos dansen, mijn dochter woont nog thuis maar wij dansen ambulant mee bij het rolstoeldansen bij Talant in Stiens . ik weet dat muriel jonkman van drempeloos dansen _er is een site-ook een groep voor gevorderden of mensen met een ander niveau heeft. ze danst zelfs met mensen in een rolstoel op wedstrijdniveau. ik hoop dat je drempeloos dansen kent of ergens van kent.
Heey Sijmentje Bloem,
Ja natuurlijk ken ik die stichting, ik dans al jaren bij Muriel!
Groetjes Roos
Jij was altijd erg beweeglijk en vol energie. Ik herinder mij nog hoe leuk jij het vond im te staan in je rolstoel vasr gehouden en dan bewegen. Maar ook het vele rondjes draaien met mij staat me nog heel erg bij. Ik jou onder de armen vasthoudend en dsn draaien. Jullie hielden erg van muziek. Leuk om te lezen dat dansen jou een vrijheid geeft. In due tijd wilde jij ook altijd alles uit proberen.