Hoi allemaal
Loeder mijn Siamees is van de kast gelazerd en heeft zijn poot gebroken, lekker solidair! Hij moet nu herstellen na zijn operatie in een bench naast mijn bed. Soms ligt ie even bij me, aan mij vast gebonden, zodat hij niet op kan staan.
Loeder en ik zijn matties voor life en het is vreselijk om Loeder zo te zien.
Gevoelens van mijn eigen ongeluk komen ook weer boven. Ik ben daar de laatste tijd heel veel mee bezig. Veel frustratie en machteloosheid.
Daarom was ik even weg. Het ging even helemaal niet goed met mij. Ik was steeds depressiever en dat zorgde ervoor dat schijven niet ging. Daar kwam bij dat ik concentratieproblemen had. Ik stopte alle emoties omtrent het ongeluk dat ik heb gehad weg. En toen mijn oma overleed was de maat vol. Ik had het eerst niet eens door dat ik er zoveel last van had. Ik wist ook niet eens dat ik een trauma van het ongeluk had.
Ik vond een beetje angst bij het van de drempels gaan heel normaal. Ik dacht dat het wel over zou gaan. Totdat iemand daadwerkelijk zei dat ik een trauma had of nog steeds wat heb. Toen ging ik erop letten en merkte dat mijn angst steeds erger werd. Ik ben nu bezig in therapie om het trauma van het ongeluk en de gevolgen hiervan te verwerken. De EMDR therapie is zwaar want ik moet steeds helemaal door het ongeluk heen en de emotie die de beelden oproept, dat komt gewoon. Je hebt er geen enkele controle over, iets wat ik erg moeilijk vindt. Vandaar misschien ook wel dat ik heel lang alles binnen en bij mezelf heb gehouden.
Beetje bij beetje gaat het beter met me. Al hoeft er weinig te gebeuren voor weer dat sombere gevoel. Maar ik weet nu dat ik weer hoop heb en dat ALLES tijdelijk is. Dat stelt me wat gerust.
Let it goooooo!!!!! We zetten ons beste beentjes voor! 🙂
Liefs Roos