Een laatje oma

Geplaatst op door

Hoi allemaal,

Het is een tijd geleden dat ik iets geschreven heb. Simpelweg omdat ik niet goed weet hoe te beginnen. Dus ik begin maar gewoon.

Mijn oma is 3 weken geleden heel plotseling overleden. Zomaar. Ineens werd ik me zeer bewust van onze sterfelijkheid. De tijd die je op aarde mag zijn is eindig.

Ik weet niet echt hoe ik moet verwoorden hoe ik me voel. Het leven gaat door. Ik doe alles maar er zit een zwarte rand overheen. Ik ben er me erg van bewust. De ene dag gaat het beter met me dan de andere. Rouwen, ik weet ook niet hoe het moet.

Maar rouwen gaat als vanzelf. Het is een heel raar fenomeen. Makkelijk is het zeker niet, maar het is wel puur. Ik las op internet over rouwen zodat ik wist wat me te wachten zou kunnen komen te staan. Eén regel is me bijgebleven, namelijk: ‘Er zijn geen regels!’ Erg fijn! Ik las ook een zin op een poster in apotheek. ‘Langzaam is soms beter’.

Ik heb veel littekens aan de buitenkant van mijn lichaam, en nu ook één grote van binnen. Maar tijd heelt alle wonden zegt men. Ik hoop dat dit zo is. Ik stop mijn herinneringen aan haar in een laatje van mijn ziel. Ik hoop dat het verdriet ooit minder wordt. En dat ik dan af en toe dat laatje kan openen zonder te huilen, maar met een lach omdat ik aan mijn knotsgekke oma denk.

xxx

Geplaatst in Mijn leven.

9 reacties

  1. Eergisteren een lezing gehad over positief en bewust leven. Een minuut niet bewust geleefd is niet geleefd. Het leven is al zo kort. Rouwen hoort daar ook bij. Niemand heeft voor niets geleefd. Herinner vooral de mooie en goede herinneringen. Mooi levensverhaal lieve Roos.

  3. Mooi geschreven Roos. En ook mooi om alles in een laatje te bewaren. Dan heb je echt een plekje voor je oma. Hopelijk kun je je verdriet op den duur ook een plek geven, ooit… Dikke kus!

  5. Wat mooi geschreven roosje. Soms is langzaam inderdaad beter. Dikke vriendinnen knuffel voor jou

Reacties zijn gesloten.