Hoi allemaal,
Soms heb je na veeel inspiratie weer zin om te bloggen! Ik ben gisteren naar een lezing van Annemarie Postma geweest. Zij belande op elf jarige leeftijd in een rolstoel. Haar verhaal en de ontmoeting met haar hebben zoveel indruk gemaakt dat ik het graag deel. Alles wat je overkomt in het leven kun je het best accepteren en aanvaarden. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het moeilijk vond om te accepteren wat mij de laatste tijd allemaal overkomen was. Maar ik ga het proberen. Dankzij Annemarie en haar open blik naar de wereld ben ik nog meer er van overtuigd dat het ooit helemaal gaat lukken! Oke, deze blog is verre van perfect maar dat hoeft niet hahaha! Ik ben best blij te noemen zeker vergeleken met afgelopen tijd. Ben er nu ook nog meer van overtuigd dat ik weer 1000 x beter hieruit kom dan voorheen en ‘nieuwer’. Betere versie van mezelf zeg maar.
Als ik terugkijk op de afgelopen tijd heb ik altijd geweten dat het helemaal goed zou komen met mij. Al heeft de hoop wel een tijdje op de achtergrond geleefd. Geen idee had ik waar heen moest. Nu weet ik dat beter dankzij Annemarie. Er is geen station waar de trein van het leven stopt en dat er gezegd wordt ‘hier moet je zijn hier moet je heen’ Het leven is, zoals ik het zie, een grote les. Er liggen dingen vast. Maar je doel is een en het zelfde doel denk ik: Een goed mens worden die innerlijke vrede en rust heeft en zichzelf kan accepteren zoals ie is. Een beter mens hoef je niet te worden, want helemaal perfect wordt je toch niet.
Volg de weg naar je hart, want dat is de enige juiste weg wat mij betreft!
Annemarie heel erg bedankt voor al je inzichten!
Liefs Roos
Hallo lieverd! Ik vond het geweldig dat je bij mijn lezing was in Joure. Een hele tour en toch voor jou, waarmee je maar weer laat zien: wie echt wil groeien en tot leven wil komen, vind daar mogelijkheden en wegen voor in plaats van excuses. Als jij er die avond kon zijn, kan eigenlijk iedereen het toch? (-; Fijn dat ik je jouw eigen ’toverstafje’ weer heb kunnen teruggeven op die avond. Want dat is het volgens mij, we raken elkaar aan om elkaar te herinneren aan onze persoonlijke toverkracht in het leven. Dikke zoen voor jou, mooi krachtig, dapper mens. XXX Annemarie