Helllo allemaal,
Tjsa. Ik kan het niet laten om te bloggen over de Sister Act periode. Omdat ik gister bij de laatste voorstelling mocht zijn door Dave (die ik al ken van eerdere musicals) en Sister Act heeft ook nogal veel voor me betekend.
Ik heb dus na een operatie een kunstknie geadopteerd na een gebroken knie te hebben gehad die niet meer te reedden was. Hij was verbrijzeld na een val uit mijn rolstoel (ging iets te kort door de bocht) en reed van een trappetje. Het was op vakantie, dus was mijn red mijn vakantie ding/avontuur…. Super veel gedoe volgde, gips, onzekere tijden, veel pijn. Uiteindelijk bleek een kunstknie dus mijn redding. Sister Act de musical ging in première toen ik nog in volle ornaat in het gips..in bed lag… Kon niet zitten omdat ik mijn gips been niet kon buigen en mijn heupen ook de hoek van 90 graden niet konden bereiken. Later kon ik wel liggend op een brancard naar het theater. Bij Sister Act kon dat gelukkig. De zaal is vrij groot van het AFAS Circus theater.
Het was een heel moeilijke tijd waarin ik steeds theaterkaartjes moest laten terug brengen. Sister Act bleef maar door mijn hoofd spoken omdat ik weleens vaker een vrouw op een brancard in het AFAS Circus theater had gezien op tv. Dus ik bleef hopen dat ik groen licht zou krijgen van het theater. Ik zong met Sister Act mee door mijn pijn heen, ik huilde met een nummer mee. ik lachte om de reclames. Sister Act sleepte me er makkelijker doorheen. De eerste keer Sister Act op brancard was op 20 juli 2013 een feit. Ik was zooooo blij dat ik na 9 maanden weer een theater kon bezoeken.
Ik was gelijk verliefd op de show.. Ik mocht in totaal 7 shows meemaken (thanks mam!!!) Vanuit alle hoeken heb ik de show gezien. Zelfs dus ondersteboven hahahaha! Van Dave kreeg ik de cd na de eerste keer. Toen begon de verslaving pas echt: Ik draaide de cd 4x per dag en later toen ik weer een paar uur in de rolstoel kon zitten, gebruikte ik die tijd om er op te dansen. Kocht een bril via marktplaats en kreeg van Nowelle (mijn zus )een heuse Sister Act beker!!!!! Dat ik 5 keer de show op een brancand moest zien maakte me geen reet uit, ik was erbij!!! 🙂 De laatste 2 keren hoefde ik alleen liggend heen en terug en kon ik de show zittend zien. De eerste keer zittend was geweldig, maar ook zooo raar!!!!! De show werd er sowieso niet minder van hahahaha! 😀
Op een gegeven moment belde Dave me op: Of ik misschien naar de laatste Sister Act wilde??????? Oh yeah man, yeeeh!!!!!! Ik word er weer hyper van als ik er aan denk hahah.. Ok Roos ff rustig typen (note to self, of is dat overbodig om te zeggen haha). Ooh, ik vergeet helemaal het praktische deel. Ik ging er weer met de ligtaxi heen en dus ook terug. Mijn eigen bus reed er ook deze laatste keer weer achteraan met mijn tillift en rolstoel zodat ik in het theater overgezet kon worden in mijn rolstoel. Snappen jullie me nog? Hahaha!
Gisteren was dus de laatste show. Ik heb zo genoten van elke seconde!!!!! 🙂 Ik vergeet de show nooit en de kracht die de show me gaf tijdens deze moeilijke tijd ook niet. Want die is nog voelbaar nu ik de herinneringen op schrijf!!! Hihi.. Het was alleen ff heel erg slikken toen het doek van de volgende productie er al hing op de voorgevel van het theater. Maar ik heb weer een ketting van mooie herinneringen mogen maken. Bedankt aan alle cast- en crewleden van Sister Act! (in het bijzonder Dave) mamma en Sanne (bestuurde meestal de ligtaxi), Sjoukje en Eva die mij gezelschap hielden tijdens de ligtaxiritten hahaha. En iedereen die mee ging.
Het was fabulous!!!!!!!!!!!!!!!
xxx